Met g-t

Leuk idee van Wouter, schrijven over naamverhaspeling. Laat ik, in navolging van Max en Ton hier ook eens mijn eigen ervaring delen.

Mijn voornaam is Robert. Meestal schrijft men dat goed, maar soms ook met dubbel ‘b’. Regelmatiger wordt ik aangesproken met Robbert. Ik luister naar beide en geef dat ook aan als mensen daar naar vragen.

Mijn achternaam levert meer problemen op. Van jongs af aan weet ik niet beter dat ik mijn achternaam moet spellen. Ik herinner me nog dat, toen ik klein was, mijn moeder bij de apotheek het al deed: “Van Bregt, met g-t”. Tegenwoordig is dat zinnetje vrijwel standaard mijn antwoord op de vraag: “Wat is uw naam?”

Wat dan wel bijzonder is, is dat veel mensen niet luisteren en dan alsnog spellen met c-h-t, ‘Brecht’ dus. Dus let ik ook altijd op wat men opschrijft. Regelmatig moet ik alsnog een correctie vragen. Vraag het me dan niet!

Ook het woordje ‘van’ is lastig. Dat wordt regelmatig vergeten. En eigenlijk vind ik die het minst prettig. Zonder ‘van’ klinkt mijn naam echt anders. Maar het heeft wel een leuke anecdote opgeleverd.

Op de middelbare school riep mijn Wiskundeleraar regelmatig: “Hé, Bregt, kom eens voor de klas!” Standaard verbeterde ik hem dan: “Ván Bregt is de naam!” Na een tijdje paste hij zijn oproep aan: “Hé, Van Bregt is de naam, kom eens voor de klas!” Iedereen lachen, maar de boodschap was aangekomen. Een paar jaar later had mijn jongere broer les van dezelfde leraar. En je raad het al, ook hij werd voor de klas geroepen met diezelfde kreet: “Hé, Van Bregt is de naam, kom eens voor de klas!” Je begrijpt dat mijn puberbroer niet blij met me was.

Ik ga zo nu en dan dus door het leven als ‘Robbert Brecht’ of alle mogelijke varianten daarop.

Gelukkig, of helaas, kan iedereen de juiste spelling terugvinden in mijn eigen domeinnaam: robertvanbregt.nl. Wat ik dan soms zelf weer afkort tot r12t.nl.